-
1 zaprzeczać
impf ⇒ zaprzeczyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vi( nie zgadzać się) to disagree* * *ipf.1. (= nie zgadzać się) deny, refute; (twierdzeniu, wiedzy) disclaim.2. (= nie uznawać) deny, reject, refuse; ( oskarżeniu) repudiate; nie da się zaprzeczyć, że... there's no denying the fact that...; trudno temu zaprzeczyć it stands to reason; zaprzeczyć czyimś zeznaniom refute sb's testimony; zaprzeczyć oskarżeniu deny l. counter a charge; kategorycznie zaprzeczyć oskarżeniu meet a charge with a flat denial.3. (= być w sprzeczności) contradict, negate; zaprzeczać faktom fly in the face of facts.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaprzeczać
-
2 zaprzeczać zaprzecz·ać
-am, -asz; pf -yćvi1) (= kwestionować) to disagree2) [pogłoskom, pomówieniom]3) (pozostawać w sprzeczności) to conflict with -
3 uparcie
adv. grad. [zaprzeczać] stubbornly, obstinately- uparcie milczeć to remain stubbornly a. obstinately silent- uparcie twierdzić, że… to insist that…- uparcie odmawiał współpracy he stubbornly refused to cooperate- uparcie obstawał przy swoich przekonaniach he stubbornly a. doggedly clung to his convictions* * *adv* * *adv.persistently, stubbornly, obstinately, doggedly; uparcie czemuś zaprzeczać deny sth stubbornly; uparcie twierdzić, że... insist that...The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uparcie
См. также в других словарях:
zaprzeczać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaprzeczaćam, zaprzeczaća, zaprzeczaćają, zaprzeczaćany {{/stl 8}}– zaprzeczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zaprzeczaćczę, zaprzeczaćczy, zaprzeczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} uważać, że coś nie jest prawdą,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gorąco — I n I, blm «ciepło, upał, skwar» Dokuczliwe, straszliwe gorąco. Pracował w strasznym gorącu. Gorąco doskwiera, dokucza. II gorącoręcej 1. «bardzo ciepło, upalnie, skwarno» Było nieznośnie, potwornie gorąco. W łaźni coraz goręcej … Słownik języka polskiego
kontestować — ndk IV, kontestowaćtuję, kontestowaćtujesz, kontestowaćtuj, kontestowaćował, kontestowaćowany «zaprzeczać czemuś, kwestionować coś, podawać w wątpliwość, demonstrować, manifestować swój sprzeciw» Kontestująca młodzież. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
zaprzeczyć — dk VIb, zaprzeczyćczę, zaprzeczyćczysz, zaprzeczyćprzecz, zaprzeczyćczył, zaprzeczyćczony zaprzeczać ndk I, zaprzeczyćam, zaprzeczyćasz, zaprzeczyćają, zaprzeczyćaj, zaprzeczyćał, zaprzeczyćany 1. «odmówić słuszności komuś, czemuś, nie zgodzić… … Słownik języka polskiego
negować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, negowaćguję, negowaćguje, negowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeczyć, zaprzeczać, nie uznawać, odmawiać czemuś prawdziwości, słuszności; podważać, podawać w wątpliwość :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odżegnywać się – odżegnać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrzekać się kogoś lub czegoś, stanowczo czemuś zaprzeczać; odcinać się od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odżegnać się od dawnych przyjaciół. Odżegnywał się od stawianych mu zarzutów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień